stilte
stilte
ga mee met mij in de krochten van mijn
stilte - zie de mijmeringen die het grote
niets bevolken en mijn gedachten ver-
tolken in de dieptes van de dingen die
er zoal zijn - de sterrenadem - het oog-
vochtvadem - kortom het zijn van jou en
mij in deze wereld - onze ziel ja onze ziel
die gelijk met ons beviel en ons ook weer
gaat verlaten - maar dat zijn nog maar
de kleine dingen aangaande stervelingen
de diepste stilte is schier niet te betreden
daar is geen heden en verleden en toch
een eeuwigheid van bestaan - de diepste
stilte die mij bekoort zijn de diepten Gods
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, juni 08, 2018 22:35 |
| Ik ging in de prachtig begeesterde woorden mee. Heel mooi. | |
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, oktober 31, 2012 00:28 |
| Daar is het ook te vinden! Beste groetje, Jacky |
|
| verhavert: | Dinsdag, oktober 30, 2012 18:21 |
| prachtige poëzie | |
| mucho: | Dinsdag, oktober 30, 2012 16:36 |
| ik ben er stil van en ik niet alleen wat dacht je wat * |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||