Toekomstidealen
Met weemoed kijkt zij terug naar,
wat lijkt, de dag van gisteren
Zij hadden handen vol met dromen
en de wereld aan hun voeten
Zachtjes knijpt zij in zijn hand, vertrouwd
maar toch zo van haar vervreemd
Al hun dromen, hun toekomstidealen
zijn met de tijd vergaan
Terwijl zijn duim zacht haar vinger streelt
denkt zij alleen aan wat er komen gaat
Wanneer zij vervuld van angst
zijn hand los laat
Reacties op dit gedicht
| Pebbles: | Dinsdag, oktober 30, 2012 21:30 |
| Heel mooi! | |
| verhavert: | Dinsdag, oktober 30, 2012 18:16 |
| verdriet spreekt hier | |
| roosjerood: | Dinsdag, oktober 30, 2012 17:10 |
| zo herkenbaar geshreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: KillingAngel |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||