Door de blender
Al kan jij me nog bekoren
op dit brakke wrakhout drijft
als de vriendschap is verloren
en alleen de liefde blijft
drijft de hoop nog even boven
in een kolkend meer van spijt
kan slechts zinken en uitdoven
blijft toch vrij van alle nijd
Jij, mijn schoonheid, mijn geweten
nog kan ik je niet vergeten
Al die harde woorden snijden
uit het donker door me heen
Laat me smeken
voor jou lijden
Maar liefste,
laat me niet alleen
op dit brakke wrakhout drijft
als de vriendschap is verloren
en alleen de liefde blijft
drijft de hoop nog even boven
in een kolkend meer van spijt
kan slechts zinken en uitdoven
blijft toch vrij van alle nijd
Jij, mijn schoonheid, mijn geweten
nog kan ik je niet vergeten
Al die harde woorden snijden
uit het donker door me heen
Laat me smeken
voor jou lijden
Maar liefste,
laat me niet alleen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Bavo Van Ginderen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2012 | ||
| Thema's: | ||