talent
talent
tot in het oneindige luisterde hij
naar het wegsterven van een
voorbij denderende trein
in het holst van de nacht
dat was zijn talent
oneindig luisteren
tot in het diepst van het zwart
keek hij mensen in de ogen
zag meer dan hen lief was
en spiegelde zich
dat was zijn talent
zichzelf zien
als alle lichten doofden
ging de storm liggen in zijn hoofd
speelde hij met woorden
als een kind met vallend blad
dat waren zijn talenten
horen
zien en
schrijven
Reacties op dit gedicht
| henk jans: | Zaterdag, november 03, 2012 13:48 |
| erg mooi Piet. Leuk ook, die lovende reakties, sluit ik me bij aan. groeten Henk |
|
| TheoG.: | Vrijdag, november 02, 2012 18:47 |
| Wel drie hé?, ik vind dat onbescheidenheid ook siert. Hansr op aarde schrijven ze ruk hé? Gelukkig hebben we een paardenkooper. Als je ze maar niet gaat verkopen, en het bij schrijfsels houdt. | |
| Hans Winter: | Vrijdag, november 02, 2012 15:43 |
| wat waar te nemen was bracht hem stilaan in het oog van de storm waar woorden hem vonden hans |
|
| mucho: | Vrijdag, november 02, 2012 13:49 |
| een aap kan de was doen :S :P :D |
|
| Fantasy: | Vrijdag, november 02, 2012 11:16 |
| Wouw wat een talent! | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2012 | ||
| Thema's: | ||