Het bedrog van mij
Een kamer, een kelder.
En opnieuw die mist van rook en de stank van alcohol.
Ik had mezelf voorgenomen hier nooit meer in terecht te komen.
Maar hier stond ik weer, in het middelpunt van niets.
Het getik van mijn hakken werd steeds meer en meer gedempd door een gegalm van elektronische troep. En ik, ik was één van hen geworden. Overgeleverd aan het zweet en de fantasietjes die zich de kop op staken werd ik naar buiten getrokken.
Twee mensen, pubers die niet van elkaar los te trekken waren. Maar waarom deed ik dit?
Wie was ik om iemand zoveel pijn te bezorgen?
En opnieuw die mist van rook en de stank van alcohol.
Ik had mezelf voorgenomen hier nooit meer in terecht te komen.
Maar hier stond ik weer, in het middelpunt van niets.
Het getik van mijn hakken werd steeds meer en meer gedempd door een gegalm van elektronische troep. En ik, ik was één van hen geworden. Overgeleverd aan het zweet en de fantasietjes die zich de kop op staken werd ik naar buiten getrokken.
Twee mensen, pubers die niet van elkaar los te trekken waren. Maar waarom deed ik dit?
Wie was ik om iemand zoveel pijn te bezorgen?
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Zaterdag, november 03, 2012 20:12 |
| Door de electronische troep raken mensen opgezweept. Wel mooi dat jij je bewust bent geworden van deze ervaring en dat jij niemand pijn wil bezorgen. Sterkte gewenst. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Orphan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2012 | ||
| Thema's: | ||