Konijnenpad
Kon ik dat paadje maar belopen
waar konijnen langsgekropen
tot een veld voor mij alleen
waar libellen om mij heen en
de buizerd loom in cirkels vloog
om de zon die mij bescheen
Daar fluisterde ik met vossen
oogstte meidoornbloesem trossen
Kruiden zwammen plukken rapen
Fazanten kevers schapen
Klimmen in de bomen
In een duinpan liggen slapen
En het nachtelijke schuilen
tussen padden krekels uilen
Mocht vaak hun raadsels horen
begeleid door kikkerkoren
Het waaide zuiver door mijn ziel
en niemand kon mij storen
Nu een gevangene van een stad
Waar kunststenen recht en plat
Zonlicht snel verduisteren
Schreeuwen en niet luisteren
Denderend onoverkomelijk
mijn hart zich heeft laten kluisteren
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, oktober 03, 2015 00:24 |
| Mooi heel mooi In de natuur kun je echt zijn |
|
| Magia: | Zondag, november 04, 2012 20:33 |
| Nog iemand die over konijnen schrijft vandaag. Mooi | |
| Roselynn: | Zondag, november 04, 2012 15:36 |
| verlangend.. 1 met de natuur... zou ik wonenede in de stad... ''t hazepad kiezen!:D []Rose |
|
| teun hoek: | Zondag, november 04, 2012 14:14 |
| Heimwee naar natuur die roept. De stilte van een duinpan in zon en avondstilte. Heerlijke gevoelens. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jaromir | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2012 | ||
| Thema's: | ||