ontwakende morgen
ontwakende morgen
haar ritmische stap wordt steeds indringender
gehoord in zijn buitenkosmische verblijfplaats
waar tijd en ruimte achterhaalde begrippen
zijn die slechts als tegeltjeswijsheden
op postzegels worden gedrukt om hem
vooral niet de indruk te geven dat hij hen
straffeloos kan vergeten in zijn onge-
breidelde vluchtdromerijen als poëet
zij begint ondertussen haar stap te ver-
snellen en onder het geweld van duizend
torenklokken zingt zij in klagelijke zangen
dat de koffie ingeschonken staat en de
piano nodig gestemd moet worden
dat hij zo niet meer te bespelen is
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Maandag, november 05, 2012 14:56 |
| jij kennelijk nog wel .... goede koffie is niet te versmaden. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2012 | ||
| Thema's: | ||