Mezelf kwijt.
Strevend naar perfectie,
heb ik gefaald..
Het slechtste en het mufste,
uit mezelf naar boven gehaald.
Kniezend en peinzend..
kalm en bedaard,
wordt het me langzaam duidelijk...
ik ben helemaal niks meer waard.
Wangen vol met tranen,
en een hart vol met pijn..
vraag ik me langzaam af,
Hoe kan het kind dat ik was,
zomaar verdwenen zijn?
Vrolijk en talentvol,
Optimistisch en veel belovend,
Liefdevol en lovend.
Zij bestaat niet meer,
alles wat ze was is weg..
Ze heeft plaats gemaakt voor wat ik nu ben,
de iemand, die ik zelf niet ken.
heb ik gefaald..
Het slechtste en het mufste,
uit mezelf naar boven gehaald.
Kniezend en peinzend..
kalm en bedaard,
wordt het me langzaam duidelijk...
ik ben helemaal niks meer waard.
Wangen vol met tranen,
en een hart vol met pijn..
vraag ik me langzaam af,
Hoe kan het kind dat ik was,
zomaar verdwenen zijn?
Vrolijk en talentvol,
Optimistisch en veel belovend,
Liefdevol en lovend.
Zij bestaat niet meer,
alles wat ze was is weg..
Ze heeft plaats gemaakt voor wat ik nu ben,
de iemand, die ik zelf niet ken.
Reacties op dit gedicht
| anga: | Zondag, december 02, 2012 04:47 |
| ik zou het zelf niet beter kunnen verwoorden;ik vind mezelf er helemaal in terug | |
| SneeuwBrittJe: | Donderdag, november 08, 2012 15:59 |
| Bedankt voor jullie mooie reacties! Fijn om te weten dat ik niet de enige ben die dit gevoel kent..:) | |
| Miss_AngelOfFire: | Woensdag, november 07, 2012 19:29 |
| Een mooi, aangrijpend gedicht. Iets waarin ik mezelf zeker herken. | |
| wervelende regenboog: | Woensdag, november 07, 2012 15:04 |
| ze is naar de achtergrond verdwenen maar bestaat nog wel...aan jou om haar weer terug te halen :) goed verwoord! hgr wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: SneeuwBrittJe | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2012 | ||
| Thema's: | ||