Jaargetijden
Jaargetijden
‘s Morgens tijden de mistige dauw
je voelt nog niet de echte kou
bomen staan stilletjes te treuren
dood, vermengd zich met de laatste zomergeuren
't is herfst
Kou snijdt aan de rand van je oren
wind tracht door je rug te boren
ieder is zwaar ingepakt
de levensvreugde lijkt verzwakt
't is winter
't eerste geel en wit zet zich boven
de kleur ontplooit zich in alle hoven
men laat zich door de zon lijden
zie de eerste fietsen, ziet ze rijden
't is lente
Nu is er overdaad in alles
men waant zich reeds in Cannes
de lijven worden stilaan bloot
niemand denkt nog aan de dood
't is zomer
ela
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, november 08, 2012 17:50 |
| een lijdende zon die je moet leiden.....toch een leuk geheel om zo het jaar door te gaan....alleen die dood hoort bij de herfst. h. gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2012 | ||
| Thema's: | ||