Heimwee naar de Wolken
Heimwee naar de Wolken
Toen leven zich nog liet lezen
als een sprookjesboek,
grote mensen reuzen waren
was ons nieuwbouwhuis een antiek kasteel,
het kleine dorp een heel werelddeel,
verdwenen tranen en pijn bij toverslag
door een zachte, ouderlijke mond of hand,
zat geluk gewoon in die kleine dingen
maar vooral in het ongetekende kinderhart
en lag de toekomst voor me
met de zorgeloosheid van
‘en hij leefde nog gelukkig en lang’.
Mijn kindertijd was simpel, magisch en puur,
geborgenheid vanzelfsprekend
in de veilige haven van een liefdevol thuis.
Nu ligt het sprookjesboek al jaar en dag
dichtgeslagen in een verre, stoffige hoek
en ben ik gedoemd tot aan mijn verscheiden
te bekomen van het ontwaken
uit deze wonderjaren.
Mijn hart wordt elke keer weer
met heimwee gekweld
als ik terugga in gedachten naar toen
lopen op wolken nog heel gewoon was.
Toen leven zich nog liet lezen
als een sprookjesboek,
grote mensen reuzen waren
was ons nieuwbouwhuis een antiek kasteel,
het kleine dorp een heel werelddeel,
verdwenen tranen en pijn bij toverslag
door een zachte, ouderlijke mond of hand,
zat geluk gewoon in die kleine dingen
maar vooral in het ongetekende kinderhart
en lag de toekomst voor me
met de zorgeloosheid van
‘en hij leefde nog gelukkig en lang’.
Mijn kindertijd was simpel, magisch en puur,
geborgenheid vanzelfsprekend
in de veilige haven van een liefdevol thuis.
Nu ligt het sprookjesboek al jaar en dag
dichtgeslagen in een verre, stoffige hoek
en ben ik gedoemd tot aan mijn verscheiden
te bekomen van het ontwaken
uit deze wonderjaren.
Mijn hart wordt elke keer weer
met heimwee gekweld
als ik terugga in gedachten naar toen
lopen op wolken nog heel gewoon was.
Reacties op dit gedicht
| *Atalanta*: | Zondag, november 11, 2012 01:29 |
| Genietend denk ik terug aan mijn eigen zorgeloze jeugd. Heerlijk was dat altijd en het is een van de mooie dingen die je je kinderen meegeven kunt. Mooi geschreven Pajo !! ;) |
|
| mucho: | Zaterdag, november 10, 2012 21:49 |
| volgens mij begint het in sprookjes altijd heel zielig en dat ze ook niets hebben nou ja, je hebt je wolken uiteindelijk is alles grijs maar dan ook alles |
|
| Roselynn: | Zaterdag, november 10, 2012 10:40 |
| Een fijne jeugd vormt je... maakt je wie je bent.... een bijzonder mens... koester de fijne herinneringen... maak nieuwe in het nu... fijne dag[]Rose |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pajo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2012 | ||
| Thema's: | ||