slaap
Wanneer de elektrische verwarmer
De strijd uiteindelijk opgeeft met de kilte
En terwijl de lamp zachtjes
Treurt om het heengaan van de zon
En hem een laatste eer betuigd
Terwijl de echo's van de radio
De lege woonkamer vullen
Met hun trieste klaagzangen
En mijn leeg bed naar mij roept
Vol weemoed
Loop ik de krakende trap op
In mijn grijs en doods huis
De koude dekens bieden me
Mijn laatste rust
Ik ga liggen met handen gevouwen
Slaap goed, weergalmt de stem
Der eenzaamheid uit een duister hoekje
Mijn eerste en laatste vriend
Slaap lekker
Fluister ik terug naar het plafond
De strijd uiteindelijk opgeeft met de kilte
En terwijl de lamp zachtjes
Treurt om het heengaan van de zon
En hem een laatste eer betuigd
Terwijl de echo's van de radio
De lege woonkamer vullen
Met hun trieste klaagzangen
En mijn leeg bed naar mij roept
Vol weemoed
Loop ik de krakende trap op
In mijn grijs en doods huis
De koude dekens bieden me
Mijn laatste rust
Ik ga liggen met handen gevouwen
Slaap goed, weergalmt de stem
Der eenzaamheid uit een duister hoekje
Mijn eerste en laatste vriend
Slaap lekker
Fluister ik terug naar het plafond
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, oktober 29, 2020 18:51 |
| Mooi geschreven middernachtzonnesteek. Heel goed eenzaamheid onder woorden gebracht. Vriendelijke groet. | |
| mucho: | Dinsdag, november 13, 2012 15:25 |
| het is een prachtig slaapverwekkend stukje benieuwd of ik nog wel wakker ben direct want het is toch wel weer schrikken zo een koude wereld zonder poezie waar zijn de woorden? waar zijn de woorden? en zonder publiek verberg ik me onder bergen kussens |
|
Over dit gedicht
| Auteur: middernachtzonnesteek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2012 | ||
| Thema's: | ||