Aan het eind van je regenboog en jouw touw
ligt niet de pot goud die je werd beloofd
en het smaakt evenmin naar het zonlicht
dat je zo graag had geproefd

En plots lijkt 'blijven hopen'
niets meer dan bezigheidstherapie
Niets meer dan een 'dat snap je later wel'
Om er vlug van af te zijn

En zo dwarrelt ook jouw laatste pluisje hoop
in Alice's konijnenhol
naar het land van wat ooit
geweest kon zijn

Maar jij bent niet die Alice
Hooguit Sneeuwwitje die wacht op haar prins
jij bent het meisje van de straat
met het niet blonde haar
dat je soms ziet huilen op de bus

Je wil springen
Het pluisje achterna
Maar je past niet in het hol
Ook al voel je je nog zo klein

Je kleuren zijn op
Je bent aan het eind van je regenboog
je koord.