wee
wee
zij braakt zich een braakland tot rust
voor 't gewas en verhief haar gezangen
die ze in zijn ogen las over rivieren
en stromen door oneindige vlaktes die
zijn roep niet konden weerstaan en schonk
nog eens thee in voordat hij weer aan
zijn werk zou gaan - de scheepslieden
wisten hoe het zou gaan als het tij zich
zou keren onder een bloedrode maan - men
kletste en zwoegde en rookte zware shag
want een matroos is pas een matroos met
een zwabber aan dek - zo stromen de dagen
zich als een rivier naar de zee totdat
zij zich kromme bij de allereerste wee
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Dinsdag, november 13, 2012 15:18 |
| o wee man wat een kracht van onderstromen sleuren de woorden mee tot er weer een geheel nieuw schepsel en land opkruipt |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, november 13, 2012 11:32 |
| graag komen lezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2012 | ||
| Thema's: | ||