luisterend oor
Zo onzeker
toch spontaan
Zo alleen
maar altijd vooraan
koud van binnen
straal warmte uit
misschien verlegen
maar een grote bek
heb altijd wel zorgen
maar praat daar gewoon liever niet over
alleen met mensen die me willen begrijpen
die een oor voor me hebben
waar ze echt mee willen luisteren
ik heb zulke vrienden
toch zijn er nog twee
die dat oor,
jammergenoeg,
niet meer voor me hebben
al hebben ze dat zelf nog niet door
toch spontaan
Zo alleen
maar altijd vooraan
koud van binnen
straal warmte uit
misschien verlegen
maar een grote bek
heb altijd wel zorgen
maar praat daar gewoon liever niet over
alleen met mensen die me willen begrijpen
die een oor voor me hebben
waar ze echt mee willen luisteren
ik heb zulke vrienden
toch zijn er nog twee
die dat oor,
jammergenoeg,
niet meer voor me hebben
al hebben ze dat zelf nog niet door
Reacties op dit gedicht
| darafayen: | Woensdag, mei 15, 2002 12:09 |
| het is altijd jammer om vrienden te verliezen. Maar wel een mooi gedicht hoor. | |
| carlijn: | Dinsdag, mei 14, 2002 17:07 |
| Pijnlijk zoiets...Gelukkig zijn er oren genoeg op de wereld! En mijne heb je...ogen trouwens ook, om mailtjes mee te lezen! Sterkte en Liefs Carlijn. |
|
| Voske: | Dinsdag, mei 14, 2002 16:55 |
| Vrienden die er alleen maar zijn als het voor hen uitkomt kan je bezwaarlijk vrienden noemen. Groetjes,Voske |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mirt | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||