Een ongeluk
Kuste zijn moeder, ging naar het feest,
niet ongerust, ik ben laat thuis.
Terug naar huis is nooit geweest,
zijn laatste thuis het ziekenhuis.
O God waarom moest dit gebeuren,
hij was zo lief en zo spontaan.
Zij staan nu om zijn bed te treuren,
hoe kon die crash zomaar ontstaan.
Zij bidden God nu om genezing,
zijn lichaam zwak en zwaar gewond.
Diegene die de klap opving,
was dood toen men de auto vond.
Hoe moeten zij aan hem verzinnen,
dat zijn lief is heengegaan,
Gedragen met een kindje binnen,
had toch die auto laten staan!
niet ongerust, ik ben laat thuis.
Terug naar huis is nooit geweest,
zijn laatste thuis het ziekenhuis.
O God waarom moest dit gebeuren,
hij was zo lief en zo spontaan.
Zij staan nu om zijn bed te treuren,
hoe kon die crash zomaar ontstaan.
Zij bidden God nu om genezing,
zijn lichaam zwak en zwaar gewond.
Diegene die de klap opving,
was dood toen men de auto vond.
Hoe moeten zij aan hem verzinnen,
dat zijn lief is heengegaan,
Gedragen met een kindje binnen,
had toch die auto laten staan!
Reacties op dit gedicht
| gedichtenmeisje: | Woensdag, november 14, 2012 19:27 |
| Wat mooi beschreven Antonie :) Mooi gedicht! Toen ik het begin las moest ik denken aan een recent ''ongeluk'' dat bij ons is onstaan: even dacht ik dat je het daarover had, maar dat kan niet ... Een jongen van 8 maanden die voor een eenvoudige ingreep naar het ziekenhuis moest, onder narcose is gebracht en in plaats dat ze hem met zuurstof weer hebben wakker gemaakt, hebben ze hem met lachgas weer wakker gemaakt. De jongen in coma en is gisteren overleden ... |
|
| youkie: | Dinsdag, november 13, 2012 18:08 |
| wat erg zoiets mee te maken sterkte |
|
| roosjerood: | Dinsdag, november 13, 2012 16:16 |
| heel veel sterkte ,meer kan ik niet zeggen | |
| karinvangelder: | Dinsdag, november 13, 2012 15:29 |
| de rillingen gaan over mij heen Antonie. vreselijk zoiets . sterkte voor hen die dit meemaken h groet x Karin | |
