Ik hou niet meer van je,
dat is wat je me vertelde.

Ik zie je niet meer graag,
dat is wat je tegen me zei.

Ik vind het heel vervelend,
dat is wat je smste om me te troosten.

Je smste het...
Ik kreeg je daarna nooit meer te zien,
1 enkel smsje... Daarmee was alles voorbij,
je lieve kusjes, je zachte knuffels, je fluisterende woordjes.

Ik vroeg je om je nog één keer te zien,
maar telkens kwamen er uitvluchten,
het ging niet, je had het te druk.

Wat heb ik voor je betekend?
Dat is wat ik me afvroeg,
toen je me aan de kant zette
en je verder ging.

Nog steeds sta ik daar, op het zelfde plekje,
ik ben niet verder gegaan, ik ben blijven hangen,
mijn leven bestaat enkel nog uit herinneringen aan jou,
een verborgen glimlach met een traan,
bij de gedachte aan onze momentjes...