Het bankje
Ik zie de mannen van tachtig
Stoer willen ze nog zijn
Zo verdringen zij hun pijn
Wanen zich toch machtig
Zij schuilen bij elkaar
Bij het bankje op de hoek
Eentje slaakt een vloek
De ander rookt sigaar
Daar loopt een jonge meid
De blikken buigen mee
Vol vergane viriliteit
Zo verglijdt hier de tijd
Tot in de eeuwige zee
Van de eenzaamheid
Stoer willen ze nog zijn
Zo verdringen zij hun pijn
Wanen zich toch machtig
Zij schuilen bij elkaar
Bij het bankje op de hoek
Eentje slaakt een vloek
De ander rookt sigaar
Daar loopt een jonge meid
De blikken buigen mee
Vol vergane viriliteit
Zo verglijdt hier de tijd
Tot in de eeuwige zee
Van de eenzaamheid
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Vrijdag, november 16, 2012 15:30 |
| als je dat ik had weggelaten staat het mooier en de titel meer invullen bijvoorbeeld: bankje vol met pijn :P |
|
| mucho: | Vrijdag, november 16, 2012 15:28 |
| heel goed, jose je hebt ze te pakken |
|
| youkie: | Vrijdag, november 16, 2012 12:10 |
| denk niet dat ze éénzaam zijn want ze hebben elkaar fijne dag |
|
| Antonie: | Vrijdag, november 16, 2012 11:07 |
| Schitterend beschreven. Ik zie ze zo zitten |
|
| teun hoek: | Vrijdag, november 16, 2012 10:00 |
| Jose een wat vertekend beeld waarin ik mij niet kan vinden er is nog genoeg maatschappelijk verkeer. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2012 | ||
| Thema's: | ||