Koud van binnen...
Koud van binnen…
Zo mocht ik ook nog eens, wachtend op jou
langs gesluierde wegen.
Gedreven en uitzinnig, onder invloed van het leven.
Dwars van alle rede, een smeekbede in ruil voor mijn passie.
Gebeten zoals een verzamelaar van postzegels
verdreef ik menig uur naar het verleden.
Schreiend uit één oog vergetend dat ik al lang vergeten was.
Doch nu wacht ik niet meer langer langs onverlichte straten,
maar scheur me door het nietige bestaan.
Woordeloos met een afgebeten tong.
Niet meer in staat om te beminnen of te vergeven…
Esteban 16 November 2012
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zaterdag, november 17, 2012 12:02 |
| doet = doen doen zie ze - doen | |
| M-Rose: | Zaterdag, november 17, 2012 12:01 |
| ikwens je warmte toe Esteban want liefde geeft voortdurend nieuwe waarde aan het leven laat je hart hetzelfde doet en voelen... ... ... ja |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, november 17, 2012 02:06 |
| Niet meer in staat om te beminnen of te vergeven... Erg, erg dit! Respect voor je verdriet, maar er anders tegenaan kijken, want de nietigheid van het bestaan kan ook groots zijn. Maar, dat is juist, eerst dit doorleven! Liefs, Jacky |
|
| wil melker: | Vrijdag, november 16, 2012 20:25 |
| Esteban.. taaie rakker dit is niet de existentiele kou gelukkig.. maar de oplading die in onmacht volgt op negeren.. Liefs.. wil |
|
| mucho: | Vrijdag, november 16, 2012 15:15 |
| ja, er is altijd hoop heel goed die tong eerlijk stukje. mooi! |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, november 16, 2012 14:15 |
| verbittering help niet Esteban wel ''verbetering '' ik hoop het voor je ! x Karin |
|
| Antonie: | Vrijdag, november 16, 2012 11:31 |
| Tries gedicht - esteban-Ik hoop dat er nog lichtpuntjes zijn om warmer aan te voelen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2012 | ||
| Thema's: | ||