Leeg
Alsof de waakvlam langzaam uit gaat,
Het licht weer langzaam dooft,
Had je me dit toen vertelt,
Had ik je niet geloofd.
Want ik had nog zo gezworen,
Dit nooit meer mee te maken,
Ik had nog zo gezegd,
Hiervoor te blijven waken.
Het voelt als terug naar af,
Het slot weer op de deur,
Constant moe en schuldgevoel,
En meer van dat gezeur.
Hoe kon me dit gebeuren,
Ik wist toch wat te doen,
En ook vooral te laten,
Ik ben toch niet zo’n oen.
Ik hoor nu toch blijer te zijn,
Terwijl ik tranen weer wegveeg,
Het leven is toch kostbaar,
Waarom voelt het dan zo leeg?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2012 | ||
| Thema's: | ||