Weemoed
Als het beeld wat ik zie
de herfst schildert
een warm voelend stilleven
tijdloos in zijn voortbestaan
spinnen een web weven
hun mooiste creaties tonen
paddenstoelen tegen
de stam van bomen klimmen
stilte zich nestelt
tussen de hoge bomen
hun kruinen zacht
laten wiegen in de wind
strelen mijn ogen
weemoedig de laatste
kleurrijke herfstdagen
tot vergrijzing winnen zal.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, juli 07, 2015 12:03 |
| Het is even geleden dit gedicht maar ongelofelijk mooi geschreven Paula. Liefs |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, november 20, 2012 16:48 |
| De stilte nestelt zich in een weemoedige stilleven Paula, vervolgens krijgen we het grijs en wit en dan opnieuw de kleurenpracht die de lente voor ons schildert, maar daar moeten we no even geduld voor hebben. Mooi stilleven geschetst en graag gelezen. Fijne avond en warme groet, Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, november 20, 2012 15:04 |
| Dan wel het stralend witte kristal. Elk seizoen heeft eigen kleur. h. gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paula Hagenaars |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2012 | ||
| Thema's: | ||