Je keek me aan, wat zag je,
Wat vroeg je je af,
Besefte je ooit wel,
Dat je mij leven gaf.
Intenser, vol kleur,
Met pupillen zo groot,
Vol van extase,
Doch dichtbij de dood.
Vlak voor het breekpunt,
De val strelenszacht,
Zot van verlangen,
Compleet in jouw macht.
’t Heeft nooit bestaan,
Noch ooit gemogen,
Maar was jij ooit mooier,
Dan daar in mijn ogen.
Robby van G.: | Donderdag, november 22, 2012 10:08 |
Echt een prachtig gedicht over een herkenbaar gevoel. Liefs Robby | |
balance-bianca86: | Woensdag, november 21, 2012 21:26 |
heerlijke gedichten schrijf jij....moest het nu effe kwijt engeltjuh! groetjes, Balance |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 november 2012 | ||
Thema's: |