verbazingwekkend wat ik allemaal
kan verbergen met een lach
een lange trui, een goed excuus
zo gaat het elke dag

ik zie niet echt een reden
om het aan iemand te zeggen
ze zouden me maar gek vinden
me dwingen het uit te leggen

hoe kan ik hen vertellen
dat ik niet verder wil gaan
dat elke dag ellendig is
en ik niet meer wil bestaan?

zeg maar niet dat het goedkomt
ik wil het zelfs niet horen
zeg ook niet dat ik sterker ben
ik heb de strijd al lang verloren

en opnieuw grijp ik naar het mes
kijk hoe het over mijn huid scheurt
terwijl ik mezelf huilend afvraag:
wat is er toch met mij gebeurd?