Het bed.
Het bed.
_____________________________________________________
Mamie,
wat ben je oud, geworden.
Voor het eerst zie ik je zonder het zelfgemaakte masker.
Waar is je gekke lach?
Die ik graag altijd zag als je mij zag komen met mijn lach.
Met een buis in je keel en je ogen dicht,
is het wel te begrijpen.
Want deze keer, lach ik niet.
Hoor je me?
Nee, je slaapt.
Computers en zakken met liquide stoffen houden je levend.
Maar hoe lang nog?
Vele vragen, te weinig dagen.
Maar tranen?
Neen.
Dat zou ze niet willen zien.
Een lach, van geluk.
Is hetgene wat ze nog steeds verdient.
Vecht.
Vecht.
Vecht,
Mamie.
Veel liefs,
Anthony Willems
_____________________________________________________
Mamie,
wat ben je oud, geworden.
Voor het eerst zie ik je zonder het zelfgemaakte masker.
Waar is je gekke lach?
Die ik graag altijd zag als je mij zag komen met mijn lach.
Met een buis in je keel en je ogen dicht,
is het wel te begrijpen.
Want deze keer, lach ik niet.
Hoor je me?
Nee, je slaapt.
Computers en zakken met liquide stoffen houden je levend.
Maar hoe lang nog?
Vele vragen, te weinig dagen.
Maar tranen?
Neen.
Dat zou ze niet willen zien.
Een lach, van geluk.
Is hetgene wat ze nog steeds verdient.
Vecht.
Vecht.
Vecht,
Mamie.
Veel liefs,
Anthony Willems
Reacties op dit gedicht
| mistermonster: | Maandag, juli 29, 2013 13:19 |
| Ooh :( zo mooi ;( hugssss x | |
| snake642: | Vrijdag, november 23, 2012 14:18 |
| hansr dit gaat om m''n grootmoeder, zo noemden wij haar, Mamie. bedankt voor de reacties! | |
| youkie: | Vrijdag, november 23, 2012 12:10 |
| heel mooi hou je uw verdriet hebt neergepend sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2012 | ||
| Thema's: | ||