@*@*@*@
zo ver als het oog
eerst had hij in zijn handen een
dat was niet voldoende bij lange
doet u maar een bosje een bosje
van die rode grote mooie, die ja
rozen, overal liggen rozen, zie
je daar kan ik je in verstoppen
hou mijn handen in een vaas
anders pluk ik het land helemaal
zijn ogen zagen haar te grote hart
dus gooide hij de bos bij vertrek
en zocht een passender formaat
hele donkerrode, geraffineerd
hij moest ervan blozen, luister
je nog in ons veld van het dromen
mijn handen houden het niet meer
dit land is te doornloos en vaal
rozen, honderden dozen vol van
haar, zo was hij en zij was weg
van hier naar het veld, ongeteld
overal zag zij hem staan, dieprood
@*@*@*@