Wanneer de lange reis
Wanneer de lange reis op deze aarde voorbij is en ik eindelijk het eind station heb bereikt, stel ik me voor dat ik uitstap en mijn familie die al eerder zijn aan gekomen, op me staan te wachten.
Zielen die mijn ziel verwelkomen.
En mocht het niet zo zijn en ik in het niets verdwijn, het niet zijn zoals een verdoving bij een operatie, dan was ik een schakel in de ketting van generaties
I love and am loved.
Waar mijn God Liefde is, en Liefde mijn God, is dit aards bestaan, met al zijn verdriet en vreugde nog steeds een groot avontuur.
Zielen die mijn ziel verwelkomen.
En mocht het niet zo zijn en ik in het niets verdwijn, het niet zijn zoals een verdoving bij een operatie, dan was ik een schakel in de ketting van generaties
I love and am loved.
Waar mijn God Liefde is, en Liefde mijn God, is dit aards bestaan, met al zijn verdriet en vreugde nog steeds een groot avontuur.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, november 25, 2012 12:18 |
| die vertrokken, waren anderen dan die aankwamen, zo was reeds te lezen in verhaal dat leidde door de streken waar je niet blijven kon, en dat bevrijdde voor het beloofde land, moge die keten om door te geven je vrede tekenen. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roelie Kuilder | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2012 | ||
| Thema's: | ||