Als alles op zijn plek valt
De roze veters van je capuchon hangen over het toetsenbord.
Ik kijk naar je in de monitor, we hoeven even niet te praten.
Het zijn lange dagen geweest alleen, maar dan toch dat moment.
"Blue Suede Shoes" van Elvis staat aan. Je neuriet zachtjes wat mee.
Hard klopt mijn hart, ik hou je vast. De tijd is rond en eindig.
Je ogen verdwijnen met mijn ogen in het zwart van het scherm.
Even hebben we geen stem. Even is de lucht getemd.
Het is als rode wijn bij kaarslicht. Het is goed.
Het is zoals ik je ken.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2012 | ||
| Thema's: | ||