de Hijskraan.
Kijkend uit mijn raam, zie ik hem staan, de hijskraan.
Hij zwiert en zwaait, een hele werkdag lang, bovenin de piloot, is hij niet bang?
Wat een kunstwerk, wat een geweldig apparaat, verzin iets, ik wil niet, dat hij nog weggaat.
Maak er een avontuurlijke, extra lift van, makkelijk bij het verhuizen, of wie goed tegen de buitenlucht kan.
Maar ach, ik moet me niet zo hechten, aan tijdelijke zaken, die komen en gaan, en alles is tijdelijk, niet alleen deze hijskraan.
Ik zou dit nu onderhand is moeten weten,maar elke keer als ik naar buiten kijk, ben ik het toch weer vergeten.
Hij zwiert en zwaait, een hele werkdag lang, bovenin de piloot, is hij niet bang?
Wat een kunstwerk, wat een geweldig apparaat, verzin iets, ik wil niet, dat hij nog weggaat.
Maak er een avontuurlijke, extra lift van, makkelijk bij het verhuizen, of wie goed tegen de buitenlucht kan.
Maar ach, ik moet me niet zo hechten, aan tijdelijke zaken, die komen en gaan, en alles is tijdelijk, niet alleen deze hijskraan.
Ik zou dit nu onderhand is moeten weten,maar elke keer als ik naar buiten kijk, ben ik het toch weer vergeten.
Over dit gedicht
| Auteur: vagebond | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2012 | ||
| Thema's: | ||