Veilig aan de overkant
Alleen tel ik vogels. Ze praten met de maan.
Zij ook met mij in de spiegeling van het raam.
Je slaperige ogen. Je haren door de war.
Eigenlijk is het nog donker. Het leven is warm.
De tijd heeft lang gekabbeld. Deze plek is heilig.
We zijn niet bang meer om te sterven.
De zwarte lapjeskat kust de vissen in de vijver.
Reacties op dit gedicht
| Fantasy: | Donderdag, november 29, 2012 14:33 |
| Hopelijk blijft het bij kussen van de vissen in de vijver en valt hij er niet in. :) Sfeervol geschreven en graag gelezen Liefs Myrthe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2012 | ||
| Thema's: | ||