Iedereen ziet aan de buitenkant het meisje dat straalt en lacht, niemand ziet aan de binnenkant een hartje dat huilt. Ik laat het verdriet uit het verleden niet mijn heden verpesten, dat is de reden waarom ik jou los laat, Ik heb je altijd gezien als me 'Grote' 'wijze' broer maar jij doet me alleen maar pijn en ik wil weer doorgaan met de persoon die ik wil zijn. Het zijn niet de slechte herinneringen die me verdrietig maken maar juist de mooie herinneringen die ik met je heb.. Toch zou ik je nooit helemaal kunnen vergeten en zouden me tranen altijd blijven branden achter me ogen.. Maar ik probeer ze niet te laten lopen want je bent mijn verdriet niet waard. Door de pijn en het verdriet die ik nog steeds heb, zie ik niet mijn toekomst zoals ik hem zou willen zien.. Ik heb alles wat me gelukkig zou moeten maken... Ik heb de meeste dingen uit me verleden verwerk, ik heb de verkeerde vrienden achtergelaten.. Ik ben doorgegaan met de dingen die me lief zijn...
Ik heb het liefste vriendje van de wereld, De liefste vrienden van de wereld, De liefste familie, maar toch kan ik niet genieten van het leven na alles wat jij mij hebt aangedaan.. Maar elke keer als ik je probeer te vergeven, breek je weer het vertrouwen... Ik ga je niet meer vergeven.. Het is over voor mijn... Vanaf vandaag wordt alles anders, daar zal ik zelf voor moeten knocken en ik ben er nog lang niet. Maar ik wil blijven vechten voor mijn toekomst.. Een toekomst waarin jij niet komt. Ik noem je niet meer me broer want je betekend niks anders meer voor me dan iemand die me keer op keer breekt. Jammer dat je niet de persoon bent die ik wou dat je was... Maar je bent voor mij niks meer, ik ga vanaf nu alleen aan mezelf denken.. Ik heb dit met tranen geschreven, maar dit zijn de laatste tranen die ik voor jou heb laten vallen... En later kom je me tegen en zie je dat ik alles heb bereikt wat ik wil bereiken.. En dat dankzij de mensen die me lief zijn!