Voorbij het IJ
In het wit licht loste jouw gestalte op
naast jou een hartsvriendin met wie
je trainde voor de marathon van New York
applaus tussen Manhattans wolkenkrabbers.
Zo goed kende jij de vlakke polderwegen
jij raakte nooit verdwaald, joeg hoogstens
de hazen uit hun legers op, verschrikte
de logge hoge wolken van hun vaste plek.
Waarom je terugkeek liet zich niet begrijpen
je wilde komen maar kon toch niet blijven.
Het stof hing in het kielzog van voorbijgaan
als koolwitjes, die boven het pad wegvlogen.
naast jou een hartsvriendin met wie
je trainde voor de marathon van New York
applaus tussen Manhattans wolkenkrabbers.
Zo goed kende jij de vlakke polderwegen
jij raakte nooit verdwaald, joeg hoogstens
de hazen uit hun legers op, verschrikte
de logge hoge wolken van hun vaste plek.
Waarom je terugkeek liet zich niet begrijpen
je wilde komen maar kon toch niet blijven.
Het stof hing in het kielzog van voorbijgaan
als koolwitjes, die boven het pad wegvlogen.
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Zondag, december 02, 2012 12:00 |
| spring en hansr, dank voor jullie opwekkende woorden! |
|
| spring-in-het-veld: | Zaterdag, december 01, 2012 13:14 |
| mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2012 | ||
| Thema's: | ||