In memoriam
Mijn vader
Ik kan er niet aan wennen, dat hij er niet meer is,
ik voel nog steeds niet aan, wat ik van binnen mis,
ik denk ook niet dat ik die last verdring,
maar hij blijft zo sterk aanwezig, in mijn herinnering.
Mijn voorbeeld, dat mijn levenspad bepaalde,
mij over juist die God van de natuur verhaalde,
die mij elk ei en elke vogel leerde kennen,
wellicht, moet ik aan zijn verlies nog wennen.
Na het herkennen van bloemen en van grassen,
wist hij mij steeds opnieuw weer te verrassen,
zijn passie voor muziek en orgelklanken,
mijn levenskunst heb ik aan hem te danken.
Terug uit oorlog en gevangenis,
getekend door een trauma van ontsteltenis,
innerlijk verscheurd, er niets meer over zeggen,
wist hij mij het op ‘t laatst toch uit te leggen.
Getekend door dit leven ons vol liefde te behandelen,
er steeds op wijzend, de juiste paden te bewandelen,
de liefde van mijn vader, vergeten zal ik niet,
daarom denk ik is dit, een onbeperkt verdriet.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, december 04, 2012 02:05 |
| Verdriet stilletjes laten slijten, Antonie, want wie kan er nu zijn vader vergeten! Verdriet laten overgaan naar vreugdevolle mijmeringen, die ons sterker maken! Heel hartelijk, Jacky |
|
| Hans Winter: | Maandag, december 03, 2012 18:46 |
| een zo mooi gemis, al het zeer van de wereld weet het als hij wist met mededogen toch bewogen te maken zoals je zelf al zeggen wil... niet wegdringen hoor, hans |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, december 03, 2012 18:30 |
| herkenbaar ontroerend schrijven hou je goed hoor!! |
|
| vagebond: | Maandag, december 03, 2012 14:51 |
| Zo''n geweldige vader, laat volgens mij een grote leegte achter. Maar ook veel kracht, en ik hoop dat die je helpen, je verlies en verdriet te dragen. Met een warme groet. |
|
| wierook: | Maandag, december 03, 2012 13:27 |
| ik voel je verdriet Antonie goed om zo te delen koester je fijne herinneringen hartelijke groet, W. |
|
| entropy: | Maandag, december 03, 2012 13:00 |
| Het grootste geschenk dat een mens ontvangt is zijn ouders - Boeddha (parafrase) | |
| Quicksilver: | Maandag, december 03, 2012 12:20 |
| dit ontroerende gedicht raakt me, lees er herkenning in... hartelijke groet, wens je sterkte |
|
| witteroos: | Maandag, december 03, 2012 10:54 |
| Vaderliefde, moederliefde. Groot gemis als deze liefde afwezig is en eveneens een verrijking als men dit mocht ervaren. | |
| Anneke Bakker: | Maandag, december 03, 2012 10:34 |
| Met ontroering lees ik dit gedicht Antonie, het zal iedereen raken. Ik wens je heel veel kracht en sterkte en een warme groet Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, december 03, 2012 10:20 |
| Geweldig anderzijds de waarde van het leven van hem te mogen ontvangen en meedragen. Juist die aanreiking tilt over verdriet heen in het doorgeven van het verkregene. Sterkte . h. gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Antonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2012 | ||
| Thema's: | ||