Kruipen naar elkaar
betraande gezichten op zoek naar
de verlichting van geest
de verduistering van lichaam
angstig bedorven in het krot
leven willen ze wel, maar is
dood soms niet een betere
oplossing?
Handen vlechten vingers in elkaar
verdorde ogen zien niet meer
wat de wereld zijn kan voor
hen, die liever stervend neergaan
dan op te staan en verder te gaan
Misschien hebben ze wel gelijk en
heeft het bestaan toch geen zin
meer
of...?
Ach, nee
bestaan doen we toch
voor elkaar?
Of niet?