Op mijzelf wonen
Soms verlang ik terug,
Naar het moment van weer even ‘kind’ zijn.
Geen problemen aan de andere kant van de brug,
Geen moeilijke dillema’s of innerlijke pijn.
Het moment van geborgenheid,
Bij mama aan de keukentafel.
Toch wilde ik zelf de vrijheid,
Maar mis ook de veiligheid.
Misschien toch minder volwassen,
Er komt wel veel bij kijken.
Zelf koken, schoonmaken en wassen,
Dingen steeds met thuis vergelijken.
Is dit even wennen?
Had jij dit ook mam?
Kun jij jezelf hier in herkennen?
Is dit iets wat jou ook overkwam?
Het is vast een kwestie van tijd,
Elkaar aftasten.
Ik neem mijn verantwoordelijkheid,
Liefde gaat nou eenmaal met geluk en met lasten.
Naar het moment van weer even ‘kind’ zijn.
Geen problemen aan de andere kant van de brug,
Geen moeilijke dillema’s of innerlijke pijn.
Het moment van geborgenheid,
Bij mama aan de keukentafel.
Toch wilde ik zelf de vrijheid,
Maar mis ook de veiligheid.
Misschien toch minder volwassen,
Er komt wel veel bij kijken.
Zelf koken, schoonmaken en wassen,
Dingen steeds met thuis vergelijken.
Is dit even wennen?
Had jij dit ook mam?
Kun jij jezelf hier in herkennen?
Is dit iets wat jou ook overkwam?
Het is vast een kwestie van tijd,
Elkaar aftasten.
Ik neem mijn verantwoordelijkheid,
Liefde gaat nou eenmaal met geluk en met lasten.
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, december 11, 2012 16:07 |
| mooi gedicht heel intens beschreven ga zo door graag gelezen! | |
| Magia: | Maandag, december 10, 2012 18:08 |
| Gun jezelf de tijd om eraan te wennen. Uiteindelijk lukt het (bijna) iedereen en jou dus zeker ook :) | |
| Kaatjes Tralalaatjes : | Maandag, december 10, 2012 16:46 |
| Wat Dasje zegt: je komt er wel. Als je zo''n zorgvuldig gedichtje kunt schrijven zal je huisje ook vast netjes zijn. Ach, die moedertjes toch. Ik was op mijn veertiende al zelfstandig. Mijn moeder had een luizig baantje als serveerster in een tofoerestaurant. Ze bracht de restjes mee naar huis en op den duur kon ik geen tofoe meer zien. Ik moest daar weg. Nu nog steeds. Als ik tofoe zie word ik hysterisch. | |
| Dasje (lucky): | Maandag, december 10, 2012 14:23 |
| Dat groene gras daar buiten... Bijzonder mooi onder woorden gebracht! Het beseffen... even terug verlangen naar dat zorgenloze schaterlachen en dat geborgen zijn... Je komt er wel! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Carlynn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2012 | ||
| Thema's: | ||