ascese
ascese
een leven in holen en spelonken werd mij
ooit geschonken en de ascese begon zo
te boeien dat al het andere ging vermoei-
en - maar stilte en eenzaamheid als een
geschenk om me bewust te worden van
ik denk over onbedachte zaken waar maar
weinig mensen zich mee vermaken en dan
die dingen niet te kunnen delen niet met
weinigen niet met velen over vruchtbaar-
heid in woorden en de zin van het bestaan
zoals dat verloren is gegaan door lallen
en brallen in het moment van de ogen die
zien en nimmer zagen dat het slechts een
waarnemen is van de absolute dood
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, december 14, 2012 02:07 |
| Voordat de dood er is, is er leven geweest. Maar lallen en brallen durft men nogal eens het leven noemen, nietwaar! Alles in zijn redelijkheid met het juiste gevoel! Beste groetje, Jacky |
|
| mucho: | Donderdag, december 13, 2012 12:46 |
| bijzonder, pieter |
|
| teun hoek: | Donderdag, december 13, 2012 11:34 |
| afzondering verdiept , doch is massaal niet haalbaar en gewenst. h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2012 | ||
| Thema's: | ||