Onvermijdelijk 104
Uit De manke jager 104
Onvermijdelijk
Het leven had me
doen struikelen en vallen,
zodat ik verwond moest blijven
liggen waar ik lag.
Het deed me kijken
naar de hemel en de koortsige
visioenen, en ik zag wat geweest
was en komen zou.
Maar dat laatste
hing van vele dingen af.
Maar toch, lag het niet allemaal
vast in zijn ontwikkeling?
Uit het ene kwam
het andere voort, onvermijdelijk.
Maar men was niet verplicht
te gebruiken wat er was.
Ik werd op de
hoogte gebracht, het leven
deelde het me mee om de
beelden door te geven.
De beelden van het
leven, vooral van het licht
dat er opeens en plots was, en
hoe er verduistering kwam.
Door de hoogmoed
en hovaardigheid van hem
die men later Lucifer zou gaan
noemen. Onterecht.
Want, inplaats van
lichtgever te zijn, en ontvanger
van het licht, werd hij het licht afge-
nomen. Door z'n onbezonnenheid!
Hij bracht het duister,
wat nog nooit was waargenomen,
maar stilaan doofden de over-
gebleven lichten.
Het werd dag en
het werd nacht. Maar het
was zo, het wisselde elkander af.
De wezens sliepen dan.
Zij sliepen dan, hun zintuigen te ruste gelegd
om te bekomen.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, december 17, 2012 01:35 |
| Voor wervelende regenboog: Dat je steeds en contstant wil ontmoedigen, dan heb je er leren mee leven. Jij kan niet beslissen wanneer het op zal houden, de beproeving houdt niet op tot... Zelfs geveld in de geest blijven staan, enkel die kan je dan nog (min of meer) heelhouden. Want, met leven kan niet geschipperd worden! Inderdaad, Wr, een hele kluif, maar daar lijkt het allemaal om te doen te zijn! Heel hartelik, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, december 17, 2012 01:22 |
| Voor Quicksilver3: ... verbinden, een verbondenheid tot aan de dood. De eenheid om ons te blijven herinneren, want daar ligt onze vrede, ons vreugdig leven! Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, december 17, 2012 01:07 |
| Voor Quicsilver2: ... eigen eer en glorie. Hij wou aanbeden worden als gever van het licht, een hang en drang die nooit zou ophouden, tenzij. Voor morgen een mooie dag beiden! Hartelijk, Jacky Inderdaad, men leefde in het volmaakte licht, waar het mannelijk en vrouwelijk aspect nog niet gescheiden was. Bewustzijn van de dualiteit, lijkt wel de kennis te zijn van goed en kwaad. Vanaf die kennis begon de mens zich artificieel te gaan ... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, december 17, 2012 00:56 |
| Voor Quicsilver: Hij was vroeger een van de dertien zonnen in ons zonnenstelsel, wat door zijn hovaardigheid een planetenselsel werd. Hij wou het middelpunt worden inplaats van de zon. Ergens tweelingbroeders genaamd. Maar hij lucifer was het middelpunt niet. Zijn gramschap was groot, die omsloeg in jaloersheid. Als het leven, God, de wereld had geschapen was hij er als kippen bij om zijn gebleven macht (bewustheid) te misbruiken voor ... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, december 17, 2012 00:38 |
| Voor Janny Scheibeler de Jonghe: Welbedankt Janny! Een prettige dag alweer! Hartelijk groetje, Jack |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, december 16, 2012 16:40 |
| om kunnen gaan met het duister en je eigen licht proberen hoog te houden was en is een hele kluif graag gelezen fijne week wr |
|
| Quicksilver: | Zondag, december 16, 2012 11:16 |
| Lucifer betekent geloof ik morgenster en was de lichtbrenger, maar helaas door zn onbezonnenheid kwam het duistere tevoorschijn, wat daarvoor nog niet was, volgens de bijbel warme groetsels |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, december 16, 2012 07:24 |
| graag gelezen weer | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2012 | ||
| Thema's: | ||