Dolgedraaid
Dolgedraaid
Eens blonk ik
en kon ik niet gemist worden
Ik droeg een kruis op mijn kop
en hield mijn spiraalvormig lijf
stijf
Zwaar belast
onafgebroken
torste ik de lamp
die zorgde voor licht
Zo deed ik mijn plicht
Maar mijn fundament
eens stevig en schijn
onverwoestbaar
verliet mij
Ik wrong
me in bochten zo zeer
maar vond geen houvast
meer
Eens blonk ik
en kon ik niet gemist worden
Ik droeg een kruis op mijn kop
en hield mijn spiraalvormig lijf
stijf
Zwaar belast
onafgebroken
torste ik de lamp
die zorgde voor licht
Zo deed ik mijn plicht
Maar mijn fundament
eens stevig en schijn
onverwoestbaar
verliet mij
Ik wrong
me in bochten zo zeer
maar vond geen houvast
meer
Reacties op dit gedicht
| : | Woensdag, december 26, 2012 22:06 |
| originele benadering van betrekkelijk ongerief | |
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, december 17, 2012 02:49 |
| Stil zijn, dan komt het vanzelf weer! Liefs, Jacky |
|
| boendy: | Zondag, december 16, 2012 23:51 |
| vervelend voor je mucho! misschien niet te vet eten voor je mn gedichten leest? |
|
| mucho: | Zondag, december 16, 2012 23:31 |
| toen ik dit las werd ik helemaal misselijk |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, december 16, 2012 15:17 |
| goed verwoord misschien voortaan meer aan jezelf denken :) h.gr. wr |
|
| youkie: | Zondag, december 16, 2012 14:48 |
| graag gelezen groetjes |
|
| mima: | Zondag, december 16, 2012 11:21 |
| apart | |
Over dit gedicht
| Auteur: boendy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2012 | ||
| Thema's: | ||