val maar
ik heb je willen troosten
beschermen
laten leven
ik heb je gegeven
wat je hebt
en al bent verloren
ik heb je liefgehad
vastgehouden
meer dan eens
maar meisje,
val maar
schreeuw maar door
me heen
en als je wakker wordt
gebroken op de grond
ben ik weg
en dan nog eenmaal zal ik praten
door jouw tranen in mijn ogen heen
iets over missen, rust en vrede
met de schuld die jij nooit hebt gevoeld
Over dit gedicht
| Auteur: Castorpollux | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2012 | ||
| Thema's: | ||