geluk
De zekerheid om geen gevoel te hebben
Om verbitterd te zijn
Dat maakte me sterk
Niets deed me nog pijn
Jarenlang
Heb ik aan een stenen muur gebouwd
Om mijn hart, mijn ziel
Niks of niemand werd haar toevertrouwd
Maar mijn stenen muur
Begint langzaam te verdwijnen
Gevoelens en gedachtes
Beginnen mijn muur te ondermijnen
De veiligheid om niet gekwetst te worden
Voelde zo fijn
Maar de gedachtes en het besef
Doen me steeds meer pijn
Elke keer weer
Wordt de beerput opengebroken
Hoewel ik over alles erg open ben
Blijft mijn gevoel gesloten
Ik wil geen pijn meer
en trek het niet om weer gekwetst te worden
mijn momentje van geluk
baart me zo’n zorgen
Hoewel het slecht ging
Deed het me geen verdriet
De situatie was hopeloos
Erger kon het niet
Maar gelukkig zijn
Dat durf ik niet aan
Voordat ik kan genieten van dat moment
Is het geluk me weer vergaan
Reacties op dit gedicht
| youkie: | Woensdag, december 19, 2012 18:29 |
| ook voor jou komt eens het geluk als je het toe laat groetjes |
|
| middernachtzonnesteek: | Woensdag, december 19, 2012 12:13 |
| mooi en herkenbaar je komt er wel uit :-) |
|
