Leeg
Leeg
Ik geef je zonder dat ik iets zeg
een bos met witte rozen
Ik heb ze zonder kleur gekozen
Hun geur verloor ik onderweg
Onze blikken en onze ogen
kleuren prachtig bij ’t boeket
De transparante vaas verlet
de venijnige dorens uit te drogen
Mijn hoofd koel, zonder pijn
is verdoofd en zo alleen
Ik moet weg, maar waarheen
Voel ons eenzaam samen zijn
14 mei 2002
Ik geef je zonder dat ik iets zeg
een bos met witte rozen
Ik heb ze zonder kleur gekozen
Hun geur verloor ik onderweg
Onze blikken en onze ogen
kleuren prachtig bij ’t boeket
De transparante vaas verlet
de venijnige dorens uit te drogen
Mijn hoofd koel, zonder pijn
is verdoofd en zo alleen
Ik moet weg, maar waarheen
Voel ons eenzaam samen zijn
14 mei 2002
Reacties op dit gedicht
| margot: | Zaterdag, mei 18, 2002 01:37 |
| een noodkreetmooi neer gezet liefs,margot |
|
| charly: | Woensdag, mei 15, 2002 13:30 |
| Klasse noem ik dit... | |
| waterval: | Woensdag, mei 15, 2002 01:06 |
| een héél droef gedicht..... maar weeral een pareltje.... |
|
| Jo Aelmans: | Woensdag, mei 15, 2002 00:35 |
| Yep... Waar is de nooduitgang? Jo. ;o)x |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, mei 15, 2002 00:13 |
| :(( melancholie je roept me nu.. :) erg mooie woorden in een héél mooi gedicht Paul.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||