Kon ik nog maar een extra dag met mijn familie meebeleven
Kon ik maar met die extra dag iets meer van het leven weten
Maar nu ik weet dat ik nog maar een dag te leven heb, wil ik de eer vergeten
Omdat mijn geloof in een dag als morgen in elkaar viel als legostenen

Morgen zal de dag zijn dat mijn grafkist zichzelf nuttig maakt
Dan lig ik in een bouwkist omdat ik niet eens kon bouwen op mijn ruggegraat
Of een of andere trieste zaak
Morgen zal ik mijn laatste vuisten uitdelen tegen datgene wat me invalide maakt

Vandaag eet ik mijn laatste maal en smaken zal het ook zeker
Mijn laatste broodje kaas, maar ik laat het kaas niet van mijn brood eten
Dat ik zo broodmager ben, is meer een broodje aap-verhaal
Maar ik zou jagen voor wat lekker eten net als een adelaar

Ik wilde doelen bereiken, maar helaas ze zijn allemaal mislukt
Ik ben slachtoffer van karma, het leven heeft me kaalgeplukt
Mijn hele leven arm geweest, nooit een cent te makken
Maar bleef iedere euro sparen, ik moest wel op de rente wachten

Ik heb niet echt geleerd door te vallen en weer op te staan
Heb ook geen moeder gehad die tegen mij kon zeggen: je hebt me trots gemaakt!’’
Maar in levende lijve scheen ik minder fel en dat raakte mij
Maar toen begreep ik dat wanneer je doodgaat, je dan de meeste aandacht krijgt

Hoe zeer ik ook geprobeerd heb, dit is de ene dag dat ik nog leef
Mijn naasten die me nu vergeten zijn, hebben morgen een dik probleem
Ik zal ze laten janken en laten barsten in hun angstzweet
Door ze gewoon te laten kijken naar de foto op mijn grafsteen

Ze dachten dat ik eeuwig leven zou, dat ik iedere dag besta
Het zal me niks verbazen als ze morgen met een mond vol tanden staan
Alle vrienden die me in mijn rug staken, had ik op mijn rug gedragen
Nog zoveel mensen die me in vriendschap nog zoveel moeten terugbetalen

Maar ik hoef me niet meer druk te maken, morgen kan ik rustig slapen
Weg van al die druktemakers, die stuk voor stuk lijken op drugsverslaafden
Dat plakje kaas van net, iets wat mij een stukje leven geeft
In wezen geeft zelfs een koe nog meer respect door wat dat beest gegeven heeft

Maar wat lig ik hypocriet te zeuren, ze zijn me nu allang vergeten
Laat ik maar stoppen over neppe vrienden, hebben mij alleen maar angst gegeven
Honderden vrienden op internet, dat vind ik teveel
Ze hadden zoveel cybervrienden, uitgaan deden ze zelfs virtueel

Emoties die ik verstopt had, die zijn allemaal teruggekomen
Want toen konden emoties mij niet van mijn geluk beroven
Morgen hoef ik niet eens te zeggen: laat me alsjeblieft met rust
Ik rust zacht in de dood en terecht, want als ik nog leefde was dat niet gelukt

Zal ik gaan dromen over leuke dingen, of een trouwe vriend die lief heeft
Datgene wat ik in de echte wereld nooit te zien kreeg
Dromen over mensen die zeggen: we bewonderen je echt ouwe!
Als dat in het echt gebeurd was, fronste ik mijn wenkbrauwen

Het komt er eigenlijk op neer dat wanneer ik aan het dromen ben
Problemen worden weggeveegd als een vuiltje van een overhemd
Ookal lijkt het dat ik cynisch ben, ookal lijk ik stug
Ik weet alleen dat ik mezelf met mijn neus op de feiten druk

Mijn allereerste vriendin van vroeger kwam op bezoek, ik lag vreemd te kijken
Ik dacht hoe heb jij mij gevonden en dat zonder gevoel van medelijden
Je gaf me nog een laatste zoen, had helemaal niks van die kus begrepen
Morgen ben je in staat om me die rust te geven,
Rust in vrede