Oecumene
Oecumene.
Op weg,
met zo velen
om met elkaar
het geloof te delen.
De weg,
toekomst gericht
die wij zoeken
naar eigen inzicht.
Een weg,
die God laat spreken
en ons vraagt
de spiegel te breken.
Geen weg,
meer teruggaan
maar die verplicht
het alter ego te weerstaan.
Gods weg,
terug naar het begin
een dwang naar eenheid
en gemeenschapszin.
Die weg,
naar bidt en werk
plaveit de vaste grond
naar één Goddelijke kerk.
Op weg,
met zo velen
om met elkaar
het geloof te delen.
De weg,
toekomst gericht
die wij zoeken
naar eigen inzicht.
Een weg,
die God laat spreken
en ons vraagt
de spiegel te breken.
Geen weg,
meer teruggaan
maar die verplicht
het alter ego te weerstaan.
Gods weg,
terug naar het begin
een dwang naar eenheid
en gemeenschapszin.
Die weg,
naar bidt en werk
plaveit de vaste grond
naar één Goddelijke kerk.
Reacties op dit gedicht
| Miss_AngelOfFire: | Donderdag, december 20, 2012 19:23 |
| Gemeenschapszin kennen wij jammer genoeg niet meer. Prachtig gedicht! Kus Angel |
|
| Hans Winter: | Donderdag, december 20, 2012 19:23 |
| laten wij bovenal beginnen ons over die waarlijk beschamende scheidslijn te vinden. groetje, hans |
|
| wierook: | Donderdag, december 20, 2012 16:31 |
| uit mijn hart gegrepen Antonie! meer oecumene (en minder economie); groet, W. | |
| karinvangelder: | Donderdag, december 20, 2012 13:49 |
| toen het oude verdween was er het nieuw wat verscheen Antonie zo zie ik ook de jaarwisseling liefs x Karin |
|
| Quicksilver: | Donderdag, december 20, 2012 11:33 |
| met diep respect gelezen, ik bewonder je geloof van die Godsweg. warme groetsels |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Antonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2012 | ||
| Thema's: | ||