Spreek jij de woorden van de zon.
IN de tijd verdwenen zijn de sprankelingen en de rimpels van het doffe koele water.
Ergens verder weg past een herder op zijn schapen. Laat met hen zien. Een weg te vinden naar gras en water.
In de stilte tussen de tonen. Ik wil voor je zingen en je gaan loven. Dagen zijn langer steeds.
Breek jij mijn tong. ik leef in lege lucht.
Spreek jij de woorden van de zon.
Dans jij de lippen met het vuur van verdraagzaamheid.
De tijd. Het is kwijt. Het is gevonden.
Ergens verder weg past een herder op zijn schapen. Laat met hen zien. Een weg te vinden naar gras en water.
In de stilte tussen de tonen. Ik wil voor je zingen en je gaan loven. Dagen zijn langer steeds.
Breek jij mijn tong. ik leef in lege lucht.
Spreek jij de woorden van de zon.
Dans jij de lippen met het vuur van verdraagzaamheid.
De tijd. Het is kwijt. Het is gevonden.
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Maandag, december 24, 2012 21:24 |
| Zal graag over woorden van de zon willen spreken, kom deze steeds minder tegen bij mensen die in de waan verkeren dat de maan het tij kan keren. | |
| Dieter van het Zand: | Maandag, december 24, 2012 12:19 |
| Wat een prachtig compliment op deze beladen maar ergens wel prettige dag. Bedankt voor de lof ! |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Maandag, december 24, 2012 11:58 |
| Om te herlezen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dieter van het Zand | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2012 | ||
| Thema's: | ||