De klas van '86: Grommend gruis en
“De klas van '86: Grommend gruis en donkerblauw doorgaan”
Ik heb een vissenkom op mijn kop, door een rietje drinken zij bier. In Amsterdam woont haar vriend, ik ben haar man. De telefoon gaat. Ik neem niet op. Doof van het water, de glazen bedoeling, de hypnose van plezier. Wat jij niet weet is hoe ik me voel, moeder. Sommige dingen hoef je nu eenmaal niet te zeggen. Ik kijk vooruit, verder. Mijn... hoofd is troebel. Dikke vette goudvissen zwemmen achteruit door mijn doorzichtige koepel. Ik heb nog net genoeg adem om haar scherp te kunnen zien, ze blijft een raadsel, een mysterie. Het kolkt, het lukt, het gaat. Waarom zij? Waarom zij niet? Waarom zij morgen misschien? Dan word ik wakker, mijn deken ligt op de grond, de kraan drupt en de verwarming staat nog aan. Mijn kuiten zijn stijf, de ogen plakken. Het is tijd voor koffie.
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Dinsdag, december 25, 2012 20:45 |
| zit al aan mijn tiende bak .... fijne dagen ,klaas |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, december 25, 2012 11:52 |
| geef de goudvisjes ook maar koffie voor de kater graag gelezen Probert groetjes wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2012 | ||
| Thema's: | ||