Verborgen
Zomaar heel spontaan
zag ik in je zorgen
omtrent het bestaan
je diepgang verborgen
achter de traan
die je zelden dorst
te uiten
Jij wilde samen gaan
met mij en maatschappij
deze ontnam ons de duiten
Jij besloot derhalve te fluiten
ging je gedragen als held
kreeg schijt aan alleman
zag ik in je zorgen
omtrent het bestaan
je diepgang verborgen
achter de traan
die je zelden dorst
te uiten
Jij wilde samen gaan
met mij en maatschappij
deze ontnam ons de duiten
Jij besloot derhalve te fluiten
ging je gedragen als held
kreeg schijt aan alleman
Jouw karakter, zacht van aard
ging ten onder aan verstand
Jij moest leren het leven
te gaan beheren
zette moeder aarde
even aan de kant
Jij en ik
gelukkig meer mensen
ervaren nu in lach en snik
de werkelijke ware wensen
wij zweven geenszins meer
raken meer en meer bewust
van ons hartenzeer
Zacht en soms spontaan
zijn de stappen die we ondernemen
opdat we elkaar niets ontnemen
onszelf ontwikkelen
zonder te vernikkelen
zijn de stappen die we ondernemen
opdat we elkaar niets ontnemen
onszelf ontwikkelen
zonder te vernikkelen
de groei van het bestaan
Ik ben blij dat je mijn zoon bent
dat jij in jezelf iets van mij
en van maatschappij
in jezelf h-erkent
Merci voor je mooie energie
Ik ben blij dat je mijn zoon bent
dat jij in jezelf iets van mij
en van maatschappij
in jezelf h-erkent
Merci voor je mooie energie
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: witteroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2012 | ||
| Thema's: | ||