In trage uren
in trage uren
de witte duif
vliegt weg
het stukje kerst
valt uit zijn bek
opgeschrikt
door fel wit licht
een harde knal
zonder gezicht
de boom staat
vaag te pronken
de takken zijn al moe
buigen naar de aarde toe
in trage uren
neemt het jaar zijn end
de witte duif is neergestreken
wil niks van vuurwerk weten
wil melker
27/12/2012
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, december 27, 2012 10:28 |
| als de vredesduif van Noach die bracht takje terug om ons te realiseren wat er gebeurd was. h. gr. teun |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, december 27, 2012 10:00 |
| De realiteit van de ´vredige Kerst´ heb je hier op ludiek wijze verwoord Wil, heb het met een glimlach gelezen. Heel mooi! Hoop dat het weer goed met je gaat. Lieve groet en fijne dag. Anneke |
|
| windwhisper: | Donderdag, december 27, 2012 07:11 |
| nee want die witte duif is een vrede brenger mooi mooi mooi goede morgen Qil de kerst zit er op.... warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2012 | ||
| Thema's: | ||