Verlies van normaliteit.
De zon scheen in het zichtbare
van het ooglid
liet mij geluk voelen
tot het brandde
Voor de kleinere dingen
op tilt slaan
normaliteit,
kom toch terug
Stop tegen me te praten
me te haten, te afkraken
stop met te zeggen
hoe slecht ik werkelijk ben
'Mijzelf' werkt niet meer mee
waarom, wanneer, waarom
ben ik hier
waarom voel ik niets
Thuis van school
geef me het gevoel van leven
die ik overdag
amper krijg
Vinger in die brandende keel
bloed vloeit
laat me leven, laat me afzien
Pijn waarvan het slapen
het onmogelijke wordt
Pijn die ik deze dag
anders amper voelde
In 1 keer, Pijn, Lise, Alles ,
Je hebt mij elke avond te sterk te pakken
pijngrens overschreden.
van het ooglid
liet mij geluk voelen
tot het brandde
Voor de kleinere dingen
op tilt slaan
normaliteit,
kom toch terug
Stop tegen me te praten
me te haten, te afkraken
stop met te zeggen
hoe slecht ik werkelijk ben
'Mijzelf' werkt niet meer mee
waarom, wanneer, waarom
ben ik hier
waarom voel ik niets
Thuis van school
geef me het gevoel van leven
die ik overdag
amper krijg
Vinger in die brandende keel
bloed vloeit
laat me leven, laat me afzien
Pijn waarvan het slapen
het onmogelijke wordt
Pijn die ik deze dag
anders amper voelde
In 1 keer, Pijn, Lise, Alles ,
Je hebt mij elke avond te sterk te pakken
pijngrens overschreden.
Reacties op dit gedicht
| Judith Peters: | Zondag, december 30, 2012 13:16 |
| hier krijg ik het koud van... Woordkeus is goed... en ik denk dat ik de boodschap goed begrepen heb... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Zebra Zonder Strepen. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2012 | ||
| Thema's: | ||