Bijna verloren
Mijn botten doen pijn,
mijn gevoel is verdoofd
verdwaalt in mijn leugens,
enkel een stem in mijn hoofd.
Een gevecht van jaren,
lijk ik te verliezen.
Uitgemergeld lichaam,dode haren,
kon ik maar anders kiezen.
Wat ik ook doe,
het lukt me niet om te eten.
Ik weet niet meer hoe,
ik mag niet van mijn geweten.
Ik ben bijna dood,
het is niet gelukt.
De stem is mijn hoofd,
ze maakte me stuk.
mijn gevoel is verdoofd
verdwaalt in mijn leugens,
enkel een stem in mijn hoofd.
Een gevecht van jaren,
lijk ik te verliezen.
Uitgemergeld lichaam,dode haren,
kon ik maar anders kiezen.
Wat ik ook doe,
het lukt me niet om te eten.
Ik weet niet meer hoe,
ik mag niet van mijn geweten.
Ik ben bijna dood,
het is niet gelukt.
De stem is mijn hoofd,
ze maakte me stuk.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zomaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2012 | ||
| Thema's: | ||