Sorry dat die viezerik niet van je af kon blijven. Sorry dat je je nu zo alleen, gebroken en eenzaam voelt. Sorry dat je dacht dat familie veilig was. Sorry dat je jeugd een zwarte rand heeft gekregen. Sorry dat je alleen het slechte in de mensen kunt zien. Sorry dat je niemand meer dichtbij laat komen. Sorry dat je je eigen kind niet kunt en wilt loslaten in deze voor jou rotte wereld. Sorry dat je nu naar psychiaters moet. Sorry voor de medicijnen en drugs waardoor je even niet hoeft te denken. Sorry dat je s nachts wakker ligt met dezelfde beelden op je netvlies. Sorry voor de tranen die maar blijven stromen. Sorry voor de pijn die je jezelf van buiten aandoet om die van binnen even niet te voelen. Sorry dat je je nooit meer helemaal kunt geven aan iemand. Sorry dat je walgt als je in de spiegel kijkt. Sorry voor de schaduwen. Sorry dat je denkt dat het leven soms geen zin meer heeft. Sorry voor je schaamte. Sorry dat je de schuld bij je zelf legt. Sorry dat het niemand opviel. Sorry dat je al die jaren met zo’n last alleen hebt moeten rondgelopen. Sorry dat je lach maar een masker is. Sorry dat je kracht op is. Sorry voor de herinneringen. Sorry dat ik je pijn niet van je kan nemen, de tranen niet kan drogen. Sorry dat ik je leven niet terug kan geven. Sorry voor de leegte en gevoelloosheid. Sorry dat je littekens hebt van binnen en buiten. Sorry dat je niemand je laat helpen omdat je denkt dat ze je niet begrijpen of omdat je ze geen pijn wilt doen met je echte gedachtes. Sorry dat je iedereen laat denken dat het beter met je gaat terwijl het alleen maar slechter gaat. Sorry sorry sorry…