Zwart
Zwart
Dat is hoe ik me nu voel,
Donker en kil.
Maar ook hard voor mezelf,
Dat is althans mijn doel.
Als ik mijzelf weer bij elkaar raap,
Lijkt het alsof mijn hart nog slaapt.
De kin moet weer omhoog,
Het hoofd weer rechtuit.
Het is niet dat ze loog,
Maar de klap was hard en luid.
Het enige wat nog aan me vreet,
Is de vraag of ze me echt nodig had.
Paranoïde, zoals dat heet.
De twijfel heeft mij gevat.
Dat is hoe ik me nu voel,
Donker en kil.
Maar ook hard voor mezelf,
Dat is althans mijn doel.
Als ik mijzelf weer bij elkaar raap,
Lijkt het alsof mijn hart nog slaapt.
De kin moet weer omhoog,
Het hoofd weer rechtuit.
Het is niet dat ze loog,
Maar de klap was hard en luid.
Het enige wat nog aan me vreet,
Is de vraag of ze me echt nodig had.
Paranoïde, zoals dat heet.
De twijfel heeft mij gevat.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, januari 03, 2013 20:10 |
| Het nieuwe jaar biedt nieuwe mogelijkheden...van zwart tot hel wit. h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Harricot | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||