De ijzingwekkende wind uit
zijn gedachteloze woorden
drong langzaam door
tot het diepste van je zijn
versplintert meedogenloos
het laatste restje
van je warme hart
wezenloos staar je
naar zijn prevelende lippen
terwijl tranen borrelen
in het centrum van je ziel
waar ze onbegrijpelijk
voor eeuwig
onbeantwoord zullen blijven
je onvoorwaardelijke liefde
slingert je heen en weer
tolt je emoties tureluur
tot uiteindelijk woeste chaos
gelaten stilte wordt
slechts één gedachte
eenzaam achterlatend
waarom kan je
niet gewoon
van me houden
zoals ik ben.